Όταν ο γιος μου πήρε για δώρο ένα κουτί πλαστικά τουβλάκια, έπεισα τον εαυτό μου ότι το παιδί χρειάζεται ένα όμορφο κουτί για να βάζει τα τουβλάκια του. Αυτό που πραγματικά ήθελα να κάνω ήταν να δοκιμάσω ένα υλικό (fuse’n’tear της vlieseline) και μία τεχνική (δες παρακάτω) για τέλεια ραμμένα τετραγωνάκια.

Κατέληξα να δοκιμάσω 2-3 καινούργια υλικά και κυρίως την υπομονή μου, καθώς τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως τα είχα σχεδιάσει στο μυαλό μου… Ας ξεκινήσουμε όμως από την αρχή, τα υλικά που χρησιμοποίησα είναι:

• κομματάκια υφάσματος charm squares, έτοιμα κομμένα σε διάσταση 2,5 x 2,5 ίντσες
• ένα κομμάτι υφάσματος fat quarter (για το εσωτερικό)
• βοηθητικό αυτοκόλλητο για κέντημα fuse’n’tear
• σιδερότυπη ενίσχυση decovil
• αδιαβροχοποιητικό υφάσματος lamifix γυαλιστερό (υπάρχει και ματ)

Στην παραπάνω φωτογραφία θα δεις το σχέδιο που έφτιαξα για να καταλήξω στις τελικές διαστάσεις. Ανοιχτό το κουτί λοιπόν είναι 25 x 22,5 ίντσες ή 63,5 χ 57 εκατοστά, οπότε αν δεν θέλεις να μπεις στην διαδικασία του πάτσγουωρκ και θέλεις ένα κουτί από ενιαίο ύφασμα, θα χρειαστείς 2 κομμάτια σε αυτές τις διαστάσεις (ένα για μέσα, ένα για έξω).

Αν έχεις δοκιμάσει ποτέ να ράψεις μικρά τετραγωνάκια, θα ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να βγουν τέλειες οι ενώσεις στις ραφές. Το fuse’n’tear της Vlieseline παρόλο που περιγράφεται ως βοηθητικό αυτοκόλλητο για κέντημα, μπορεί να σε βοηθήσει και στο πάτσγουωρκ. Ακούω ότι χρησιμοποιείται και ως freezer paper αλλά αυτό είναι επόμενο project. Στο κουτί μας λοιπόν… Σε ένα αντίστοιχου μεγέθους (63,5 χ 57 εκατοστά) κομμάτι fuse’n’tear έκανα γραμμές οριζόντιες και κάθετες ανά 2,5 ίντσες, σχεδίασα δηλαδή τον κάνναβο που είχα σχεδιάσει και στο χαρτί.

Σημαντικό, πριν ξεκινήσεις να τοποθετείς τα κομματάκια σου βεβαιώσου ότι η πλευρά με την κόλλα (λεία υφή) είναι προς τα πάνω. Σε κάθε τετραγωνάκι λοιπόν τοποθέτησα τα υφασματάκια μου και τα μετακινούσα μέχρι να μου αρέσει το αποτέλεσμα. Κάποια υφασματάκια ήταν λίγο πιο μικρά ή λίγο πιο μεγάλα από τον κάνναβο αλλά αυτό δεν πειράζει όπως θα δεις παρακάτω. Επόμενο βήμα, σίδερο. Με ένα βοηθητικό πανάκι ώστε να μην κολλήσουν τα κενά του fuse’n’tear στο σίδερό μου, σιδέρωσα όλα τα κομμάτια στην θέση τους.

Ήμουν τόσο περίεργη για το πως θα δούλευε η συνέχεια που δεν πήρα φωτό, θα το δεις όμως λίγο πιο κάτω τι έκανα. Δίπλωσα το fuse’n’tear μαζί με τα κολλημένα υφασματάκια, στις γραμμές που είχα κάνει και έκανα ραφές 1 εκατοστό μέσα από την δίπλωση, αυτό για αρχή σε όλες τις οριζόντιες γραμμές. Στην συνέχεια, με ένα ψαλίδι έκοψα το fuse’n’tear όσο πιο κοντά στην δίπλωση μπορούσα και με το σίδερο άνοιξα τις ραφές.

Αφού έκοψα και σιδέρωσα όλες τις οριζόντιες ραφές, έκανα το ίδιο και για τις κάθετες.

Αφού έκοψα και σιδέρωσα και τις κάθετες ραφές, αυτό ήταν το αποτέλεσμα από πίσω…

…και αυτό από μπροστά! Δεν μπορείς να πεις, πιο τέλειες ραφές παίζει να μην έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου. Και κάπου εδώ έπρεπε να είχα κάνει διάλειμμα όχι για να θαυμάσω το κατόρθωμά μου αλλά για να σκεφτώ καλύτερα το επόμενο βήμα…

Δεν έκανα διάλειμα όμως και συνέχισα σιδερώνοντας την σιδερότυπη ενίσχυση decovil στην πίσω πλευρά του υφάσματος. Γιατί είναι λάθος αυτό; Γιατί τώρα πρέπει να ράψω τις άκρες ώστε αυτό το flat κομμάτι να γίνει κουτί, αλλά μετά θα πρέπει να γυρίσω το μέσα έξω και αυτό δεν θέλεις να το κάνεις σε ύφασμα που έχεις μόλις ενισχύσει. Είναι δύσκολο και μου διαλύθηκε μια ραφή την οποία τελικά έκανα στο χέρι, δεν έπαιζε να το ξαναγυρίσω ανάποδα για να μπει στην ραπτομηχανή. Άσε που οι τέλειες ραφές δεν ισχύουν για τις γωνίες μου μιας και ήταν πολύ δύσκολο να κουμαντάρω το ενισχυμένο ύφασμα στην ραπτομηχανή. Στο επόμενο project λοιπόν, η ενίσχυση θα κολληθεί στο εσωτερικό ύφασμα, μιας και έτσι δεν θα χρειαστεί γύρισμα.

Δύο βήματα πίσω, πριν ράψω το κουτί αποφάσισα να κάνω και μερικές ραφές με την ελπίδα ότι θα είχα quilted αποτέλεσμα, αλλά το decovil μοιάζει πολύ με μαλακό χαρτόνι, οπότε δεν είχα το αποτέλεσμα που ήθελα αλλά δεν είναι και άσχημο… Στο επόμενο λοιπόν θα χρησιμοποιήσω βαμβακερή βάτα ή βάτα από σόγια που είναι και οι 2 αρκετά λεπτές αλλά θα έχουν quilted αποτέλεσμα πιστεύω.

Πριν το ράψιμο των γωνιών σιδέρωσα στο εξωτερικό ύφασμα ένα κομμάτι lamifix γυαλιστερό για να προστατεύσω τα όμορφα υφασματάκια μου από βρώμικα χεράκια. Για το εσωτερικό ύφασμα προτίμησα το lamifix ματ, το οποίο και με εξέπληξε ευχάριστα σε ανοιχτόχρωμο ύφασμα, σε σκούρο που το είχα δοκιμάσει, σαν να θόλωνε τα χρώματα, αλλά στα ανοιχτόχρωμα λουλουδάκια ήταν τέλειο!

Μετά την ταλαιπωρία του γυρίσματος, έραψα τις γωνίες και του εσωτερικού υφάσματος και το τοποθέτησα μέσα στο κουτί. Έπιασα τα δύο κομμάτια με κλιπς (και όχι με καρφίτσες, γιατί θα άφηναν τρύπες στο αδιοβροχοποιημένο πλέον ύφασμα) και έραψα γύρω γύρω, ενώ το ρέλι το έβαλα μετά και ξανα-έραψα. Ένα λάθος που έκανα εδώ ήταν ότι η πρώτη ραφή δεν ήταν σύριζα στο τελείωμα και σε κάποια σημεία φαίνεται κάτω από το ρέλι.

Anyways, τέλος καλό, όλα καλά, ο Ιάσονας πήρε το κουτί του και εγώ είμαι έτοιμη να ξαναφτιάξω αυτό το project με όσα έμαθα, έπεται συνέχεια…

Να πω ότι παρά την δυσκολία του γυρίσματος του decovil, σαν υλικό κάθεται πολύ καλά και το κουτί είναι ιδιαίτερα στέρεο. Ίσως θα χρειαζόταν από μια ραφή εκεί που γίνονται οι τσακίσεις για να κάθονται εντελώς κάθετα οι πλευρές.